Van huis uit ben ik nogal nuchter. Ik ben geboren en getogen in een deel van het land waar het motto is: 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg'. En hoewel ik al lang niet meer in die contreien woon, blijft die nuchterheid er altijd in zitten.
Toen uit de intelligentietest en het psychologisch onderzoek van Jens bleek dat hij hoogbegaafd is (en ADHD heeft), moest ik uiteraard even slikken. Dat mijn kind slim was, had ik wel verwacht. Maar hoog-be-gaafd? Ik merkte dat ik moeite had met het uitspreken van het woord. Want het klinkt al snel van: 'kijk mijn kind nou eens' en 'mijn kind is beter dan anderen'.
Tijdens gesprekken met andere moeders (en soms vaders) op het schoolplein, over een van de twee jongens, merk ik dat het altijd afzwak. Ik hoor mezelf dan zeggen: "Hij loopt wat vooruit", of "Hij is wat slimmer" en heel soms mompel ik dan iets als: "hij is (waarschijnlijk) hoogbegaafd."
Wat is dat toch? Als hij het lastig zou vinden om mee te komen, of dyslectisch zou zijn, zou ik er waarschijnlijk minder moeite mee hebben om dit uit te spreken, dan in dit geval. Terwijl Jens (en waarschijnlijk ook Toine) wél hoogbegaafd is. Waarom zou ik het beestje dan niet bij z'n naam noemen?
Misschien wel omdat er nog steeds veel ouders zijn die denken dat hoogbegaafde kinderen enkel hoogvliegers zijn. Zondagskinderen zijn, overal makkelijk mee wegkomen. En niet weten dat ook deze kinderen heel hard moeten werken om bijvoorbeeld te leren leren.
Zolang er nog veel onbegrip is over deze kinderen, is het lastig om er gewoon open en eerlijk over te zijn. En niet voor 'opschepper' te worden afgedaan.
Deze blog is een eerste stap voor deze nuchtere moeder...
Als moeder van 4 ( 6j, 5j, 3j en 20mnd) waarvan de 2 oudsten al zeker hoogbegaafd zijn, de 3e vermoedelijk ( alhoewel, als ge op uw 3 jaar oa puzzels van 100 stukjes maakt, sommetjes tot 5, kunt ge die vermoedelijk er al af laten) en de jongste zeker niet onderdoet voor de 3 ander op die leeftijd, is dit bericht heel herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenDe oudste is na de herfstvakantie gesprongen van het 1e leerjaar naar het 2e ( van groep 3 naar groep 4 bij jullie in Nederland). Wat een verademing! En, ondanks heel goede begeleiding van school, blijf ik het gevoel hebben dat ik moet vechten voor erkenning voor mijn kinderen. Dat ze het echt niet altijd zo makkelijk hebben. Dat ze ook fouten maken. Dat ze niet alles perfect doen. Dat ze het zijn. En dat dat niet wil zeggen dat ze enkel dat zijn.
Ik heb wel een blog, maar die gaat dan over mijn hobby's. Ik heb er al veel over nagedacht, al veel over getwijfeld en ik weet niet of ik het aandurf, erover bloggen. Omdat het idd niet zo evident is om het erover te hebben ...
Er is een lezing op Youtube die heel mooi aangeeft, dat hoogbegaafdheid zeker net zoveel problemen kan opleveren als zwakbegaafdheid. Immers het "normale, gemiddelde" IQ staat op ongeveer 100. Als je dan bijvoorbeeld een IQ hebt van 138, dan zit je er toch net zover van dat gemiddelde af als iemand met een IQ van 62? En iedereen begrijpt wel hoeveel problemen iemand dan heeft. Zie hier de link naar de lezing. Een aanrader. http://url4u.nl/23295
BeantwoordenVerwijderen