zondag 30 juni 2013

Computer

Jens weet goed dat hij soms op een andere manier denkt dan de meeste andere kinderen in z'n klas. Hij kan het meestal goed onder woorden brengen: "Ik vind andere dingen interessant, voetbal en vechten vind ik niet leuk", zei hij vorige week. Toen ik hem vroeg wat hij dan wél interessant vindt, verzuchtte hij: "Mam, dat zijn dingen waar jíj tóch niets van begrijpt." Ik moest hard lachen en terugdenken aan een voorval van een jaar geleden.

Jens heeft heel veel gevoel voor techniek. Al vanaf zijn vierde kent hij alle knopjes op de afstandsbedieningen en electrische apparaten uit zijn hoofd. Toen hij zes was, wilde hij graag een nieuw spelletje op mijn laptop spelen. Het lukt niet om het te spelen en hij zat zuchtend naast me. Ik vroeg hem of ik hem moest helpen, maar hij zei, eigenwijs als hij was, dat het niet hoefde. Het lukte hem uiteindelijk niet, dus schoof ik de laptop naar mij toe. Ook ik, niet bepaald behept met de technische inzichten die mijn mannen hebben, kwam er niet uit. Jens riep ineens dat hij wél wist hoe het moest. Ik sprak hem tegen: als ik het niet wist, zou hij het ook niet weten. Omdat het mij ook niet lukte, gaf ik 'm zuchtend aan hem terug. Met de uitspraak: "Vraag het vanvaond maar even aan papa."
Maar Jens gaf niet op. Hij sloot Internet Explorer af, drukte op Firefox en.. voila! Het spelletje werkte. Grijnzend zij hei: "Dat heeft papa mij gisteren geleerd." Ik was verbaasd. Jens niet: "Mam, ik denk dat je maar moet accepteren dat ik beter ben met computers dan jij."

Nu al verslagen door mijn 6-jarige zoon.