dinsdag 16 juli 2013

Schrikken

Toine kreeg twee weken geleden zijn rapport. Het allereerste 'echte' rapport. Vorig jaar zat hij koud een paar weken op school, dus kreeg hij alleen een verhaaltje van de meester. Nu kreeg hij een echt rapport, met daarin een inschatting van zijn niveau. Bij de kleuters wordt dat gedaan door de kalenderleeftijd af te zetten tegen de ontwikkelingsleeftijd.

En dat rapport van Toine, dat was behoorlijk schrikken. Hij bleek op de meeste cognitieve vakken twee jaar voor te liggen: hij had, met zijn nauwelijks 5 jaar, op geletterdheid, inzicht in cijfers en auditieve waarneming het niveau van een 7-jarige. Natuurlijk wisten we wel dat hij voorliep op leeftijdsgenoten. Maar zoveel nou ook weer niet.
We werden bevestigd in onze keuze om Toine te laten versnellen naar groep 3. Maar zo te zien was dat nog niet voldoende. Twee klassen overslaan is geen optie, dan zit hij als 5-jarige tussen de 7- en 8 jarige kinderen. Nu zou hij het, qua persoonlijkheid, best aankunnen, maar wenselijk is het zeker niet. Ook voor een plus- of verrijkingsklas is hij nog te jong. Lastig.

Het gesprek met zijn huidige meester, nieuwe juf en IB'er bracht wat duidelijkheid. Toine krijgt gelijk in groep 3 eigen (extra) werk voor rekenen. Ook voor het lezen zal hij snel zijn eigen leerstof krijgen. Alleen het schrijven is een aandachtspunt: dat vindt hij nog erg lastig. "Het zal hem wel frustreren, dat dat niet meteen lukt", zei zijn meester. En dat vinden we goed. Een beetje frustratie is niet erg.

Ik ben benieuwd hoe het volgend jaar zal gaan, gedurende de eerste weken. Zal hij zich, met zijn onrustige lijfje, tot werken kunnen zetten? Vindt hij het boeiend genoeg?
Het wordt vooral een kwestie van observeren, kijken en bijsturen.

Maar nu eerst (bijna) vakantie!