woensdag 17 juli 2013

Stop!

Jens heeft de afgelopen weken de Rots en Water training gevolgd. We vonden dat nodig omdat hij het soms lastig vindt om zich te handhaven in sociale situaties en niet altijd even weerbaar is. Het is een dromer, een jongen die veel nadenkt en daarom wat minder goed aansluit bij de jongens uit zijn klas die het liefst de hele dag voetballen. Dat is helemaal niet erg, maar soms lastig in situaties op het schoolplein.

Een paar weken geleden kreeg ik een Whatsapp-berichtje van een vriendin, waarin ze vertelde over een voorval op het schoolplein. Haar dochter is bevriend met Jens en ze zitten bij elkaar in de klas. Jens en het meisje, laten we haar Femke noemen, waren aan het spelen op het schoolplein toen een klasgenootje, Laura, aan Femke vroeg of ze wilde spelen. Femke had meerdere malen gezegd dat ze dat nu niet wilde, maar Laura bleef doorzeuren. Toen besloot Jens dat het genoeg was. Hij ging tussen Femke en Laura instaan en zei: 'Nu is het genoeg. Je hebt toch gehoord dat ze niet wil?' Hij bleef daar staan totdat Laura uiteindelijk afdroop.

Zo'n simpel voorval, in een kort berichtje. Maar ik was enorm ontroerd. Onze grote zoon, die een jaar geleden nog als een muurbloempje op het schoolplein stond en nu zo ontzettend is gegroeid.
Mijn vriendin appte daarna 'Die Jens van jullie, die komt er wel.'
Met tranen in mijn ogen stuurde ik een bericht terug: 'Dat denk ik ook'.