zaterdag 27 juli 2013

Groot en klein

Onze beide jongens waren lang toen ze werden geboren: 58 en 56 centimeter. Bij het consultatiebureau werden we ervoor gewaarschuwd dat ze, door hun lengte, al snel overschat zouden worden. Dat gebeurt nu ook. Vooral Toine is behoorlijk lang, toen hij voor het eerst in groep 1 kwam, kreeg hij meteen de 'grotekleutersstoel' omdat de normale stoel te klein was.

Dit bleek een voorbode voor de rest van het schooljaar. Toine manifesteerde zich al snel met een ontwikkelingsvoorsprong, waardoor hij na een paar weken al meedeed met de 'grote kleuters'. Hij is ook verbaal behoorlijk begaafd, waardoor het andere ouders eigenlijk niet opviel dat hij, als net 5-jarige, naar groep 3 gaat. Ook de andere kinderen viel het eigenlijk niet op dat Toine nog jong is. Al had een goochemerd het tijdens de wisselmiddag wel door en was het ineens het gesprek van die middag.

Ook thuis praat Toine een aardig woordje mee. En rekent hij een aardig sommetje mee. Of het nu aan tafel is, onder de douche, of tijdens het lezen van een verhaaltje: hij wil het liefst sommen maken. En dan geen plus- en minsommen maar tafels. Net als zijn broer.

Maar Toine wil klaarblijkelijk niet al-tijd groot zijn. De laatste dagen speelt hij het liefste 'baby'. Hij kruipt naar boven als hij moet slapen, terwijl hij 'gaga' kraait. Hij wil het liefst dat ik hem draag als een baby.  En gisteren in de bioscoop, bij een film die niet heel erg spannend was, kroop hij onder mijn armen, omdat hij het 'zo spannend' vond.

Ik til hem met liefde als een baby naar zijn bed en geef hem een spreekwordelijke luier. En in de bioscoop komt hij lekker bij me op schoot zitten. Mijn kleine, slimme 5-jarige mannetje. Hij wordt toch al veel te snel groot!