dinsdag 29 april 2014

Vergeten

Heel vaak, bijna elke dag, vergeet ik dat Toine nog maar 5 jaar is. Dat hij eigenlijk een kleuter is, die net als andere kinderen van zijn leeftijd soms boos is en soms nog op mijn schoot kruipt. Die speelt met auto's (maar nog liever met dino's) en lekker wil klimmen, springen en ouwehoeren.
Maar omdat hij nu in groep 3 zit, met klasgenoten van gemiddeld 7 en soms 8 jaar, is mijn referentiekader snel opgeschoven. Een jaar of twee, op zijn minst.

Afgelopen weekend zat Toine in de auto, we hadden zijn broer weggebracht voor een logeerpartij. Terwijl hij rustig in de auto voor zich uit zat te kijken, kwam ineens de vraag: 'mam, wat ik me nou altijd al heb afgevraagd: hoe maak je kankercellen beter?'. Ik legde geduldig alles uit in kindertaal en sloot af met 'misschien moet je maar dokter worden, dan kun je dat onderzoeken'. Hij verzuchtte daarna: 'nee, ik word toch liever archeoloog'.

Door die achteloosheid schoten we in de lach. En beseften we eigenlijk pas hoe bijzonder een dergelijk gesprek eigenlijk is. We realiseren ons natuurlijk dat ons referentiekader waarschijnlijk heel anders is dan gemiddeld. En uiteraard twijfelen we of we de kennishonger van onze 5-jarige wel moeten blijven voeden. Maar gelukkig blijft hij tegelijkertijd  een kleuter, die heerlijk kan spelen met zijn auto's of met zijn dino's. Alhoewel: laatst hoorde ik hem, tijdens zijn spel zeggen: 'tja, is dit nu een diplodocus of een velociraptor?'
5 jaar, jaja.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten