zondag 2 maart 2014

Stukje voor stukje

Jens houdt zich in de plusklas bezig met Griekse mythologie. In een van zijn boeken las ik een stukje over de Griekse God chaos, waarvan alle andere Goden afstammen. Het deed me denken aan het afgelopen weekend.

Jens is een chaoot eerste klas. Vergeet altijd alles, is verstrooid en vindt het enorm lastig om te plannen. Dat vertaalt zich in alles: een enorme puinzooi op zijn kamer, gymtassen die twee weken op school blijven liggen en het onvermogen om het huiswerk en z'n andere taken te plannen. Voor een georganiseerd type als ik, is dat soms erg lastig te begrijpen en te accepteren.

Gisteren was het weer zover. Jens moest z'n huiswerk plannen in z'n agenda. Hij had namelijk, naast zijn normale huiswerk, extra huiswerk gekregen. Hij was drie keer zijn huiswerkmapje vergeten. En in een poging tot pedagogisch verantwoord opvoeden, liet ik hem tegen de lamp lopen. Het gevolg: twee volle vellen met sommen die hij moest maken. Ook zijn werk voor de plusklas, dat hij eigenlijk op school moest maken, was nog niet gemaakt. Het werd dus een druk huiswerkweekend.
Toen Jens zijn agenda invulde, schrok hij. 'Mam, is het al 1 maart? Ik heb op 4 maart mijn boekenkring. Dat was ik even vergeten!' Schuldbewust stond hij naast me. Op de vraag waar het boek was, waarover hij ging vertellen, haalde hij zijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik ben het kwijt'.

Ik werd in eerste instantie boos: waarom was hij dit nu weer vergeten? Hoe kréég hij het voor elkaar? Ik somde boos op waaraan hij dan dit weekend nog moest werken: dat was heel veel. Als hij tenminste het boek kon vinden.
Jens stoof stampvoetend naar zijn kamer en begon te huilen. Toen ik op z'n kamer kwam, kwam hij, groot als hij was, op mijn schoot zitten. 'Mam, het is zo veel, ik weet niet waar ik moet beginnen.'

Ik realiseerde me dat hij dit niet overzag: het is immers nog maar een 8-jarig jongetje, ook al is hij zo slim. Ik troostte hem: we gingen het allemaal stukje voor stukje doen.

Dus togen we gistermiddag naar de bieb, waar hij gelukkig zijn boek vond. En draaide hij gistermiddag zijn bespreking in elkaar, die hij vandaag vol trots presenteerde. Ook zijn sommen maakte hij af. Daarna zei hij stralend: 'Mam, het ging goed he, als we het stukje voor stukje doen?'
Het was voor ons allebei een leerzaam weekend!