maandag 2 maart 2015

Opgebloeid

Jens was op zijn vorige school een muurbloempje. Viel niet bijzonder op, slaagde erin om regelmatige 'onder te duiken' voor de juf en zichzelf onzichtbaar te maken. Hij vond het lastig om hulp te vragen aan de juf en zocht het contact met klasgenoten nauwelijks op.

Dit was voor ons de voornaamste reden om hem van school te laten wisselen. Op de school met onderwijs voor hoogbegaafde kinderen zou hij, zo hoopten we, meer aansluiting vinden bij 'gelijkgestemde kinderen', en er zou meer aandacht zijn voor het 'leren leren'. Maar wat was het moeilijk, om die beslissing voor hem te nemen.

Nu we een half jaar onderweg zijn, kunnen we niet anders zeggen dat dat dit een gouden zet is geweest. Jens stapt iedere ochtend zonder probleem op de fiets, om ruim een kwartier, door weer en wind, naar school te fietsen. Hij komt breed lachend thuis, vol met verhalen over de lessen en zijn klasgenoten. Moppert regelmatig om de hoeveelheid huiswerk (alles wat hij in de les niet afkrijgt, krijgt hij mee naar huis), maar maakt het wél. Hij wil werken en doet zijn best voor zijn juf. Met haar heeft hij een goede band, hij durft dingen te vragen en ze hebben veel lol samen.
Hij krijgt extra begeleiding vanuit zijn rugzakje en ook deze IB'er ziet hem op veel fronten vooruit gaan. 

Op sociaal gebied zien we hem met sprongen vooruit gaan; hij maakt speelafspraken, heeft af en toe een kinderfeestje en spreekt zelfs met klasgenoten af om samen naar huis te fietsen.

Wat een verschil met dat muurbloempje van een jaar geleden. Over wie ik me bijna dagelijks zorgen maakte. Zou hij het wel redden, straks in de 'grote boze wereldd?
Ik krijg er steeds meer vertrouwen in, dat hij het gaat redden. Hij bloeit helemaal op, ons kind.

Wat zijn wij blij met de keuze die we een jaar geleden hebben gemaakt!