woensdag 7 oktober 2015

Pillenparade

Soms is het best handig om, als je (hoog) begaafde kinderen met AD(D)H hebt, zelf ook niet al te dom te zijn. Ik ben (gelukkig) niet hoogbegaafd, dus ze hebben het niet van mij, maar met een universitair diploma op zak beschouw ik mezelf  in ieder geval als intelligent. Dat ik daarnaast voor mijn werk ook regelmatig in (para)medische kringen verkeer, is ook erg handig.

Vooral nu we volop beland zijn in de pillenparade. Toines medicatie moet worden gewijzigd, hij gaat van een pil die zes uur werkt, naar een preparaat dat twaalf uur lang rust in z'n hoofd en lijf moet geven. Daartoe gaan we deze week beginnen met Concerta 27 mg en de week daarop verhogen we de dosering naar 36 mg. Dan is het kijken waarop hij het beste reageert.
Ook Jens heeft een hogere dosering van zijn medicatie nodig. Zijn leerkracht en intern begeleider signaleerden de laatste maanden weer veel onrust en minder concentratie bij hem. Ook thuis zagen we meer lichamelijke onrust. Zijn medicatie was de laatste 1,5 jaar ook niet gewijzigd, terwijl hij wel flink is gegroeid. In overleg met de psychiater gaan we zijn medicatie iets ophogen; de dosering bestaat uit twee verschillende pillen, die samen voor verbetering moeten zorgen.

Dus toog ik van de week naar de apotheek met een handvol recepten. Het meisje achter de balie, toevallig een stagiair, kwam er niet uit. Al die verschillende pillen met dezelfde dosering van hetzelfde merk, voor twee jongens met dezelfde achternaam, maar verschillende geboortedata. Gelukkig kon ik haar, inmiddels zelf al bijna een apotheker, helpen om wat opheldering te verschaffen en uitleg te geven. En ging ik na drie kwartier met een tas vol potjes (en een lege portemonnee) weer huiswaarts.

Mocht ik het zelf niet meer weten, dan zijn de jongens ook op de hoogte van hun medicatielijst. Toen Jens, als 7-jarige, door de psychiater werd gevraagd of hij wist wat voor medicijntjes hij kreeg, antwoordde hij met een uitgestreken gezicht: 'Ja hoor, 's ochtends neem ik Concerta 27 milligram en 's avonds melatonine 1 milligram'.

Best handig, die combinatie van drukke én slimme kinderen! 

donderdag 1 oktober 2015

Rembrandt en het metriek stelsel

Tot voor kort was het aan tafel vaak onrustig. Beide jongens wilden hun verhaal over school kwijt, ze praatten door elkaar, er werd geklaagd over het eten en er was weinig aandacht voor elkaar. Van de week leek er ineens een omslag. Wat was het heerlijk aan de keukentafel....

Onze beide jongens hebben de methode Nieuwsbegrip voor begrijpend lezen. Uiteraard op hun eigen niveau, maar het thema is voor beiden hetzelfde. Iedere week is er een ander actueel thema, waarbij ze een tekst krijgen, waarover vragen worden gesteld. Jens vond het altijd al erg interessant, Toine hoorden we er minder over.

Tot afgelopen woensdag. Toine vertelde aan tafel enthousiast dat er in Frankrijk een 'hele rijke man' was die twee hele dure schilderijen van Rembrandt boven zijn bed had hangen. Nederland wilde die schilderijen kopen voor een bedrag waarvan je wel een heel dorp kon kopen, of twee hele dure voetballers. Jens haakte er enthousiast op in; jazeker, ook hij had die tekst gelezen. Hij vertelde over de rondleiding in het Rijksmuseum, waarbij hij de Nachtwacht had gezien en veel verhalen had gehoord. En het Melkmeisje, van Vermeer.

Toine vroeg zich af of er ook schilderijen hingen van die schilder, die zijn oor had afgeknipt. Maar natuurlijk, verzekerde zijn broer hem, ook Vincent van Gogh hing daar. Ze praatten nog even verder over de verschillende kunstenaars en het feit dat ze graag nog eens naar het Rijksmuseum wilde gaan. Wij keken glimlachend toe.

De volgende avond vertelde Toine dat hij op Squla, dat ze sinds kort hebben, vragen had gekregen over decimeters, meters en centimeters. Papa had hem uitgelegd hoe dat in elkaar zat. Jens begon te zuchten: dat is het metriek stelsel. Daar zijn ze op school druk mee bezig. Zo makkelijk! Om de beurt noemden ze de verschillende stappen op, van kilometer tot micrometer. En ondertussen ging het eten heel gemakkelijk naar binnen.

Heerlijk om te zien dat er langzamerhand ruimte ontstaat voor dit soort gesprekken. En dat de jongens elkaar vinden in hun onstilbare kennishonger.