zaterdag 15 maart 2014

Grenzen verleggen

Een rugzakje. Dat stond, nog niet zo lang geleden, voor mij gelijk aan een zak geld voor kinderen met een handicap, die graag in het gewone onderwijs mee wilden draaien. Voor lieve kindjes met het Syndroom van Down, die in de 'gewone' kleuterkring zitten. En nu, nu heeft mijn eigen zoon een rugzakje toebedeeld gekregen. En toch ben ik er blij mee.

Jens heeft, door zijn combinatie van hoogbegaafdheid én adhd, heel veel moeite met leerstrategieen. Met, om het maar eenvoudig te zeggen, manieren te vinden om vragen en problemen op te lossen. Omdat hij gewend was dat hij antwoorden, zonder te veel na te denken, wel wist. Omdat hij véél te ingewikkeld denkt en vooral omdat hij het, door de chaos in zijn hoofd, niet overziet. Daarom heeft hij meer één op één begeleiding nodig. Iemand die hem letterlijk bij de hand neemt en hem leert ánders te denken. Maar in een klas met 28 kinderen is daar nauwelijks tijd voor.
Daarom besloten we een paar maanden geleden een rugzakje aan te vragen, zodat de school geld zou krijgen voor extra formatie.

Voor het aanvragen moesten we, op alle gebieden, een flinke drempel nemen. Letterlijk, omdat er stapels papier moesten worden ingevuld. Ër moesten rapporten worden opgesteld door deskundigen, school moest alle prestaties van de afgelopen maanden doorgeven. Maar het was vooral een psychische drempel: voor je kind, dat superslim is, een rugzakje aanvragen.

Afgelopen vrijdag kwam de envelop binnen: tegen de verwachtingen in, met alle bezuinigingen, had Jens toch een rugzakje gekregen.
Ik appte enthousiast naar een vriendin dat het was gelukt. En realiseerde ik me dat ik dit vijf jaar geleden nooit had kunnen denken, dat ik hiermee zo blij zou kunnen zijn. Blij met een rugzakje. Zullen ze dit bedoelen met grenzen verleggen? 

zondag 2 maart 2014

Stukje voor stukje

Jens houdt zich in de plusklas bezig met Griekse mythologie. In een van zijn boeken las ik een stukje over de Griekse God chaos, waarvan alle andere Goden afstammen. Het deed me denken aan het afgelopen weekend.

Jens is een chaoot eerste klas. Vergeet altijd alles, is verstrooid en vindt het enorm lastig om te plannen. Dat vertaalt zich in alles: een enorme puinzooi op zijn kamer, gymtassen die twee weken op school blijven liggen en het onvermogen om het huiswerk en z'n andere taken te plannen. Voor een georganiseerd type als ik, is dat soms erg lastig te begrijpen en te accepteren.

Gisteren was het weer zover. Jens moest z'n huiswerk plannen in z'n agenda. Hij had namelijk, naast zijn normale huiswerk, extra huiswerk gekregen. Hij was drie keer zijn huiswerkmapje vergeten. En in een poging tot pedagogisch verantwoord opvoeden, liet ik hem tegen de lamp lopen. Het gevolg: twee volle vellen met sommen die hij moest maken. Ook zijn werk voor de plusklas, dat hij eigenlijk op school moest maken, was nog niet gemaakt. Het werd dus een druk huiswerkweekend.
Toen Jens zijn agenda invulde, schrok hij. 'Mam, is het al 1 maart? Ik heb op 4 maart mijn boekenkring. Dat was ik even vergeten!' Schuldbewust stond hij naast me. Op de vraag waar het boek was, waarover hij ging vertellen, haalde hij zijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik ben het kwijt'.

Ik werd in eerste instantie boos: waarom was hij dit nu weer vergeten? Hoe kréég hij het voor elkaar? Ik somde boos op waaraan hij dan dit weekend nog moest werken: dat was heel veel. Als hij tenminste het boek kon vinden.
Jens stoof stampvoetend naar zijn kamer en begon te huilen. Toen ik op z'n kamer kwam, kwam hij, groot als hij was, op mijn schoot zitten. 'Mam, het is zo veel, ik weet niet waar ik moet beginnen.'

Ik realiseerde me dat hij dit niet overzag: het is immers nog maar een 8-jarig jongetje, ook al is hij zo slim. Ik troostte hem: we gingen het allemaal stukje voor stukje doen.

Dus togen we gistermiddag naar de bieb, waar hij gelukkig zijn boek vond. En draaide hij gistermiddag zijn bespreking in elkaar, die hij vandaag vol trots presenteerde. Ook zijn sommen maakte hij af. Daarna zei hij stralend: 'Mam, het ging goed he, als we het stukje voor stukje doen?'
Het was voor ons allebei een leerzaam weekend!